De zelftest, hoe werkt het?

Het gebruik is zeer simpel: het volstaat om een staaltje af te nemen van de urine, het bloed (dankzij een prikker die lijkt op deze die diabetici gebruiken om het bloedsuikerspiegel te meten), en zelfs stoelgang (voor de test die het risico op darmkanker detecteert). De kit bevat altijd al het materiaal dat nodig is om de test af te nemen, je moet hiervoor niets extra gaan kopen behalve de test zelf.

De handelswijze om bloed af te nemen bestaat over het algemeen uit het ontsmetten van de vingertop vóór het prikken, het afnemen van het bloed (met behulp van een bijgeleverd pipetje) en het bloed dan aan te brengen op de display van de test. Het volstaat daarna om de aangegeven druppels vloeistof die bij de kit zitten, als nodig, aan te brengen en de aanbevolen tijd te wachten. Wat betreft de urinetests: het volstaat om een staal te nemen uit een recipiënt en de teststrip of het materiaal van de test dat hiervoor bestemd is hier in te steken, al naargelang het type test.

Al de stappen zijn gedetailleerd uitgelegd in de gebruiksaanwijzing en er bestaan zelfs voorbeeldvideo's voor sommige testen die je kan terugvinden op onze website.

Hoeveel tijd neemt een zelftest in beslag?

Het uitvoeren neemt ongeveer 10 minuten in beslag, behalve voor de test voor darmkanker, deze moet in drie keer uitgevoerd worden. De wachttijd om het resultaat te krijgen varieert van 40 seconden tot 15 minuten. Het is van uiterst groot belang dat je de wachttijd nauwgezet respecteert, want als je de resultaten meerdere minuten te vroeg of te laat afleest dan de aangegeven tijd, is het risico op fouten hoog.

Bepaalde tests bevatten zeer preciese gebruiksinstructies die tegelijk ook de betrouwbaarheid van de test bepalen. Zo is de test voor hiv bijvoorbeeld pas betrouwbaar als deze 3 maanden na een risicovolle blootstelling uitgevoerd wordt en een positief resultaat moet met een tweede test bevestigd worden door een dokter. De test voor de ziekte van Lyme moet dan weer 2 tot 6 weken na een tekenbeet uitgevoerd worden.

Je vindt al de nodige uitleg in de omschrijving van het ieder product.

Welke verschillende soorten testen bestaan er?

Cholesterol: deze zelftest bepaalt het cholesterolgehalte.

Ijzer: deze zelftest evalueert het ijzergehalte.

Allergie: deze zelftest stelt vast of er sprake is van een allergie, of glutenintolerantie, bijvoorbeeld

Menopauze: deze zelftest gaat na of je je in de menopauze bevindt.

Lyme: Deze zelftest stelt besmetting met de bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt vast.

Tetanus: deze zelftest spoort de hoeveelheid tetanus-antilichamen op.

H. Pylori - maagzweer: deze zelftest stelt de aanwezigheid van de H. Pylori bacterie vast, dewelke verantwoordelijk is voor maagzweren en chronische gastritis.

Urineweginfectie: deze zelftest detecteert de aanwezigheid van een urineweginfectie.

Colorectal: deze zelftest spoort bloed op in de stoelgang, wat kan wijzen op bepaalde aandoening van het spijsverteringsstelsel of darmkanker.

HIV: deze zelftest bepaalt of er een eventuele besmetting is met het aidsvirus, hiv.

Wat te doen in geval van een positieve (of abnormale) test?

De instructies bevinden zich ook in de gebruiksaanwijzing van iedere test. Men moet over het algemeen altijd beginnen met het raadplegen van de behandelende arts en hem het resultaat van de test tonen. Hij zal dan normaal gezien een tweede test doen om het resultaat te kunnen bevestigen en kan je dan de gepaste behandeling of therapeut voorstellen.